بسم الرحمن

سلام به همه دوستای گلم.... چه دوستانی که ازم خبری نداشتن و چه دوستانی که نگرانم نبودن

.

چه اوونایی که می خواستن منو برگردوونند به خونه و چه اوونایی که نمی خواستن

.

چه آنهایی که بهم اعتماد کردند و چه آنهایی که اعتماد نکردند

.

چه آنهایی که فکرمی کردند از خونه قهر کردم و چه اوونایی که می دوونستن رفتم واسه پیدا کردن کار

.

.

حالا کی شایع کرده که بنده با دختری که دوسش داشتم فرار کردم و رفتم تهران!!ا؟

بابا شماها دیگه کی هستین!!!ا

بیچاره خونوادم ...چه فکرایی که نکردن

سفری که خونواده در جریان بودن و خودشون راهیت کردن، میشه یه صفره بی خبر!ا

تو این مدتی که نبودم اونقدر ماجراهای عجیب و مجیب واسم پیش اومده که خدا می دونه

.

.

راجع بهشون بعدا مینویسم

فقط اینم بگم که.. تا نرفتی نیستی و بعد اینکه رفتی همه میان دونبالت..همه زنگ میزنن ..همه و همه نگرانتن

فقط ممکنه ببینی که کسی که برات خیلی مهم بودش...اصلا برات تره هم خورد نمی کنه حتی سعی هم نمی کنه وضعیتت رو درک کنه چون این بار منافع خودش در میون نیست و یا اصلا نمی دونه دوستی یعنی چه!ا"ا